آرامش . . .

آرامش
پادشاهی جایزه بزرگی برای هنرمندی گذاشت که بتواند به بهترین شکل،
آرامش را به تصویر بکشد.

نقاشان بسیاری آثار خود را به قصر فرستادند.

آن تابلو ها، تصاویری بودند از خورشید به هنگام غروب، رودهای آرام، کودکانی
که در چمن می دویدند، رنگین کمان در آسمان، و قطرات شبنم بر گلبرگ گل
سرخ.
پادشاه تمام تابلو ها را بررسی کرد، اما سرانجام فقط دو اثر را انتخاب کرد. ...





اولی، تصویر دریاچه ی آرامی بود که کوههای عظیم و آسمان آبی را در خود
منعکس کرده بود. در جای جایش می شد ابرهای کوچک و سفید را دید، و
اگر دقیق نگاه می کردند، در گوشه ی چپ دریاچه، خانه ی کوچکی قرار
داشت، پنجره اش باز بود، دود از دودکش آن بر می خواست، که نشان می
داد شام گرم و نرمی آماده است.

دومی هم کوهها را نمایش می داد. اما کوهها ناهموار بود، قله هاتیز و
دندانه ای بود. آسمان بالای کوهها بطور بیرحمانه ای تاریک بود، وابرها آبستن
آذرخش، تگرگ و باران سیل آسا بودند. این تابلو با تابلو های دیگری که برای
مسابقه فرستاده بودند، هیچ هماهنگی نداشت. اما وقتی آدم بادقت به تابلو
نگاه می کرد، در بریدگی صخره ای شوم، جوجه پرنده ای را میدید. آنجا، در
میان غرش وحشیانه ی طوفان، جوجه گنجشکی، آرام نشسته بود.


پادشاه درباریان را جمع کرد و اعلام کرد که
برنده ی جایزه ی
بهترین تصویر آرامش، تابلو دوم است.
بعد توضیح داد:



آرامش چیزی نیست که در مکانی بی سر و صدا، بی مشکل
و بدون کار سخت شود، بلکه معنای حقیقی آرامش این
است که هنگامیکه شرایط سختی بر ما میگذرد آرامش در
قلب ما حفظ شود